Ik denk dat Hugo nog geen dag was overleden, of deze vraag spookte al door mijn hoofd. Ik durfde hem niet hardop uit te spreken, want dat voelde héél erg fout. Hoe kon ik me nou bezighouden met opnieuw zwanger worden terwijl mijn zoontje nog niet eens begraven was? Een enorm schuldgevoel tegenover Hugo bekroop me. Maar het gevoel moeder te zijn geworden en geen kind te hebben om voor te zorgen was ondraaglijk. Mijn kinderwens was zo sterk, dat ik me ook geen leven zonder kinderen voor kon stellen.
Uiteindelijk viel de vraag toch in het gesprek met de gynaecoloog. En bleek het geen rare vraag zijn. Ik kreeg te horen dat ik een jaar moest wachten in verband met de keizersnede. Bovendien wilden we zelf de uitslag van de obductie afwachten om te weten of een erfelijke oorzaak de reden van zijn overlijden was. Dat bleek niet het geval. Dat jaar duurde me veel te lang en met heel veel geluk was ik al na 5 maanden opnieuw zwanger. Is dat te snel? Sommige mensen dachten van wel. Ik vond van niet. Omdat ik er klaar voor was om een broertje of zusje voor Hugo te krijgen.
Opnieuw zwanger worden na het verliezen van je baby is afhankelijk van zoveel factoren. De termijn waarop je baby is geboren, de reden van overlijden, je lichamelijke conditie, maar vooral je eigen gevoel. Er is niemand die uiteindelijk kan bepalen wanneer jij en je partner hier klaar voor zijn.
Wat voor mij doorslaggevend was dat ik pas zwanger wilde worden op het moment dat dit kindje geen vervanger van Hugo zou zijn. We moesten echt verlangen naar een nieuw kindje, los van het verlies. Ik moest er klaar voor zijn om eventueel opnieuw een jongetje te krijgen, dat sprekend zou lijken op zijn grote kleine broer. Ik moest er klaar voor zijn om opnieuw negen maanden zwanger te zijn, zowel lichamelijk als emotioneel. In mijn geval was er geen termijn die ik voorbij moest gaan om rust te vinden, want ik verloor mijn kind met 41 weken. Dat zou ik nooit meer halen.
De angst dat het opnieuw mis zou gaan, de hormonen die door mijn lijf gierden, het verlies dat nog zo rauw was, het is geen gemakkelijke zwangerschap geweest. En tegelijkertijd genoot ik intens van dit nieuwe leven, de schopjes in mijn buik en het gevoel weer een mooie toekomst voor me te hebben. Het was zeker niet zoals mijn eerste keer en zo zou het ook nooit meer worden. Het rotsvaste vertrouwen ‘gewoon’ een gezond kindje te krijgen was verdwenen, de roze wolk ook. Maar het hielp me ook in mijn verdriet. Nooit kon ik dichter bij Hugo komen, dan op de enige plek waar hij heeft geleefd nieuw leven te geven. Ik was zelfs een beetje jaloers, dit nieuwe kindje kwam dichter bij hem, dan ik ook zou komen.
13 maanden na Hugo’s dood kregen we een prachtige gezonde dochter. En 2 jaar later nog één. Drie zwangerschappen in drie jaar. Lichamelijk best pittig en een emotionele rollercoaster. Maar ik geloof dat je krijgt wat je aankunt. En ik zou het zo weer overdoen. Volg je gevoel. Jij bent de enige persoon die het antwoord op deze vraag kunt en mag geven.
Wil jij ook vol vertrouwen weer zwanger worden? Wil jij je overleden baby op een mooie manier herinneren om plaats te maken voor een nieuw kindje? Neem dan contact met mij op en ik geef je in een gratis Skype gesprek 2 tips om meer van je volgende zwangerschap te genieten.