Het zit er bijna op. 2019. Voor sommigen een jaar dat ze snel willen vergeten. Een jaar dat zoveel verdriet en ellende bracht dat ze toe zijn aan een nieuwe start. Voor anderen is het juist erg moeilijk om 2019 achter te laten. Omdat er zoveel is gebeurd. Omdat er zoveel herinneringen zijn gemaakt. Maar vooral omdat ze zelf een jaar verder gaan, terwijl ze hun baby achterlaten in 2019.
Oud & Nieuw gaat vaak gepaard met veel emoties. De hoop op meer geluk in het nieuwe jaar, maar ook het verdriet bij het terugblikken op het oude. Het aftellen, het proosten, de gelukwensen, het is mooi en verdrietig tegelijkertijd.
Traditioneel staat het nieuwe jaar vaak in het teken van goede voornemens. Bijna iedereen heeft ze, maar zelden halen ze het einde van januari. Dat komt vooral omdat er geen noodzaak is. Een paar kilo’s minder zou fijn zijn, maar als het niet lukt lig je er ook niet echt wakker van. Volgens mij is het probleem met goede voornemens dat het geen échte verlangens zijn. Je kunt je van alles voornemen, maar als het geen ‘must-have’ is, zal het je waarschijnlijk niet lukken.
Veel van mijn klanten hebben geen goede voornemens, maar vooral verlangens. Zwanger worden en een gezonde baby krijgen staan hoog op het lijstje. Ze zijn waarschijnlijk zelfs de enige punten op dat lijstje. Het moeilijke is dat je hierop niet altijd invloed hebt. Het blijft een wonder als het lukt, ook als er medische hulp ingeschakeld is. Je kunt je dus moeilijk voornemen om komend jaar zwanger te worden.
Je kunt wel stil staan bij je verlangens. Die zijn veel krachtiger dan voornemens. Wat zou je echt graag willen? Hoe zou je je graag willen voelen? Verdeel deze verlangens in twee categorieën: die waar je invloed op hebt en die waarop je dat niet hebt. Je kunt dan je tijd en energie stoppen in datgene waar je wél invloed op hebt. Je goed voelen, een fijne relatie of goede vriendschappen. Je hebt veel meer invloed dan je zelf misschien denkt.
Ik geloof dat je een keuze hebt. Dat je zelf kunt beslissen hoe je het nieuwe jaar begint en dit nieuwe jaar invult. Dat betekent niet dat het verdriet niet meer bestaat, integendeel. Je geeft er tijd en aandacht aan, maar je kiest er ook voor dat dit niet het einde van je leven is. Dat er een leven is na je verlies, hoe groot en zwaar dat ook is en hoe ver weg dat leven nu nog lijkt. Het gaat om hoop en vertrouwen. Op een beter jaar, een mooie toekomst, maar vooral op jezelf. Je kunt dit. Je bent tot veel meer in staat dan je kunt vermoeden. Dus laat die goede voornemens voor wat ze zijn en focus op je verlangens. Dan staat er een heel nieuw jaar vol nieuwe kansen op je te wachten.
Ik wens je een mooi 2020, met ruimte voor verdriet en voor geluk.
Proost op het leven, op elkaar en op een gelukkig nieuw jaar.