Gelukkig Nieuwjaar. Het blijft een lastig dingetje. Natuurlijk wens ik jullie allemaal een fantastisch mooi nieuw jaar, waarin al je dromen mogen uitkomen en al je wensen worden vervuld. En toch komt het beroerd mijn mond uit tegen iemand die net het allerzwaarste jaar van zijn of haar leven achter de rug heeft. Maar de boodschap is daardoor niet minder gemeend. Juíst omdat het afgelopen jaar zo moeilijk was. Juist omdat je zo’n groot verlies hebt geleden. Juist daaróm gun ik je het allerbeste, mooiste en gelukkigste nieuwe jaar van allemaal.
Op Nieuwjaarsdag zat ik naar de herhaling van de eindejaarsconference van Claudia de Breij te kijken. Normaal heb ik er niet zoveel mee. Met conferences of met Claudia. Maar deze was anders. Ze stond niet alleen stil bij alle hoogtepunten, maar had ook aandacht voor verlies. Nou staan mijn voelsprieten dan altijd gelijk op scherp, dat wil niet zeggen dat ik het er ook altijd mee eens ben. Maar Claudia wist precies de juiste snaar de raken. Ze vond de woorden die ik zelf had kunnen kiezen, maar nooit heb gevonden.
Ik spreek veel mensen die een groot verlies hebben geleden. Iedereen gaat er anders mee om. En dat is prima, er is geen goed of fout. Maar ik heb wel een bepaalde visie op verlies waardoor mensen zich heel erg aangesproken voelen door wat ik zeg of schrijf of zich razendsnel uitschrijven. Ik geloof in een leven na verlies. Ik geloof dat we als mensen voldoende veerkracht bezitten om de grootste tragedies te doorstaan. Om ons verlies te kunnen nemen. Om heel hard onderuit te gaan en toch weer op te staan. Om zelfs het verlies van je allerdierbaarsten te overleven. Het is niet makkelijk en het gaat niet vanzelf, maar het kan wel.
Ik geloof dat verlies niet alleen neemt, maar ook iets geeft. Ook al heb je er niet om gevraagd. Verlies kan worden omgezet in een enorme kracht. Ik zie het dagelijks om me heen. Ik geloof dat we een keuze hebben. Niet in wat ons overkomt, maar wel in de manier waarop we daarmee omgaan. Ik geloof niet de we slachtoffers zijn van het leven. Je bent niet je verlies. Je voelt verdriet, maar je bent het niet. Het is een emotie, geen identiteit.
En toen zong Claudia dit liedje. En het klopte gewoon:
Nergens is meer leven
dan vlakbij de dood
Verliezen maakt je ziel zacht
En je hart groot
Wie niet weet wat verliezen is
Proeft nooit de zoete winst
We hebben wel verloren, maar we zijn het niet.
Hef het glas op de verliezers en proost op wat ooit was.
Mooi toch? Ik wens je een heel gelukkig 2020. Heb ik het toch gezegd.
Het hele nummer van Claudia de Breij kun je hier luisteren.