‘Maar je krijgt er zoveel voor terug’
Ik was tegelijk zwanger met twee vriendinnen. We hadden samen gestudeerd en in één huis gewoond. Nu kregen we allemaal tegelijk ons eerste kindje. Allemaal jongetjes. We waren ook nog allemaal in dezelfde week uitgerekend.
Je kunt je voorstellen dat de gesprekken destijds nogal een eentonig onderwerp hadden. We genoten van de zwangerschap, het was ook niet voor iedereen vanzelfsprekend geweest. Het was zo leuk om met elkaar dit te kunnen delen. We zaten eigenlijk gewoon samen op een grote roze wolk.
Mijn uitgerekende datum was als eerste. Maar vriendin één kreeg een tweeling, die een paar weken eerder kwam en vriendin twee beviel wél op de uitgerekende datum, daar waar ik nog een week moest wachten. Ik hoorde hun verhalen over zware bevallingen, slapeloze nachten en huilbaby’s. Steevast afgesloten met ‘maar je krijgt er zoveel voor terug!’.
Ik geloofde ze direct. Ik kon niet wachten op al die ‘ellende’, want dan zouden wij ook onze baby in onze armen hebben. Het liep compleet anders. Onze roze wolk werd een zwarte. Wat wij meemaakten was pas echt ellende en daarbij was hun ‘leed’ ineens volledig ondergeschikt geworden.
En één van de eerste dingen die ik dacht? Ik krijg hier helemaal niets voor terug! Het kon me echt boos maken. Waarom moesten wij dit allemaal meemaken? Waartoe diende al deze pijn? Waarom mochten we negen maanden uitkijken naar een droom die eindigde in een complete nachtmerrie? Die hele zwangerschap had toch geen enkel nut gehad?
Wij kregen er het grootste verdriet van ons leven voor terug. Een kraamweek met een overleden baby. De begrafenis van je eigen kind. Een toekomst die we opnieuw vorm moesten geven. Een rouwproces waarin we elkaar niet wilden verliezen. De angst om opnieuw te verliezen. Het onbegrip vanuit sommige mensen. Het wantrouwen in jezelf en in je lichaam.
En tóch zou ik het zo weer over doen. Ondanks dat ik weet wat de uitkomst is. Want ik heb liever Hugo die er niet meer is, dan Hugo die er nooit zou zijn geweest. Hugo heeft me namelijk zoveel meer gebracht dan alleen verdriet. Vertrouwen, doorzettingsvermogen en veerkracht.
‘Maar je krijgt er zoveel voor terug’. Ik las deze zin deze week weer ergens in een blije-mama’s-magazine. En pas nu, jaren later, besef ik me dat ik er wél heel veel voor heb teruggekregen. Alleen niet op de manier zoals ik had gehoopt of verwacht.