Wist je dat je in Facebook je relatiestatus op ‘it’s complicated’ kunt zetten? Ik vind dat echt een briljante vondst. Je bent geen single, maar van een relatie is ook niet echt sprake. Je zou het inderdaad als ingewikkeld kunnen omschrijven. Inmiddels ben ik al bijna zes jaar gelukkig getrouwd, maar er zijn momenten geweest in mijn leven waarop deze omschrijving perfect paste. Maar daar gaat deze blog niet over. 😉
Hoe vaak krijg je de vraag of je kinderen hebt of hoeveel kinderen je hebt? Je vind deze vraag ook vaak terug op formulieren die je moet invullen voor bijvoorbeeld de inschrijving van een cursus. Wat mij stoort is dat er soms maar twee vakjes zijn, ja en nee. Terwijl het antwoord soms veel gecompliceerder is. Je kunt zelfs aangeven dat je noch vrouw, noch man bent (al is dat nog lang niet overal ingeburgerd) maar bij de vraag over kinderen is deze optie er niet.
Voor de buitenwereld heb je óf wel kinderen, óf niet. Er zit niks tussen. En voor veel ouders ook niet. Die erkennen zonder moeite elk kind, ongeacht of ze leven of zijn overleden, ongeacht de termijn waarmee ze zijn geboren. Maar dat geldt niet voor iedereen. Want tel je nou een miskraam mee of niet? Het is een hele persoonlijke keuze.
Veel ouders worstelen met deze vragen. Je moet vaak toch even nadenken over het antwoord. En dat antwoord hangt dan ook nog samen met de persoon tegenover je en de reden van de vraag. Het is toch een bommetje dat in een gesprek gooit. Tegen een nieuwe collega zal je eerder een eerlijk antwoord geven, dan tegen de hypotheekadviseur die de vraag alleen stelt vanuit een praktisch standpunt. Wel of geen huishouden met kinderen.
Ik zeg inmiddels bijna altijd drie. Omdat ik dat zo voel. Ik ben vier keer zwanger geweest, maar heb voor mijn gevoel drie kinderen gekregen. Helaas mag ik er maar twee zien opgroeien. Toen laatst een jongen van een jaar of 19 onze oven kwam repareren en heel aardig vroeg ‘oh je hebt twee meisjes?’ heb ik dat bevestigd. Het is nog waar ook, alleen het is niet het hele verhaal. Maar ik kies met wie ik dat deel en wanneer.
En daarom pleit ik voor de optie ‘it’s complicated’ op de vraag of je kinderen hebt. Niet omdat je je kind(eren) niet wilt erkennen, maar wel omdat je niet altijd de energie hebt om het hele verhaal te doen. Zonder afbreuk te doen aan het feit dat je wel ouder bent. It’s complicated. Ja, ik heb kinderen, en dat is op dit moment alles wat ik erover kwijt wil. Punt.