Afgelopen week gaf ik een gratis webinar: ‘rouwen met de riemen die je hebt’. Best even spannend, want komt iedereen wel, vinden ze het wel goed genoeg, blijven ze wel kijken… Niets menselijks is mij vreemd 😉
De reacties waren boven verwachting. Wat een lieve berichtjes en mooie mailtjes heb ik gekregen! Ik ben zo blij dat het voor veel ouders écht iets heeft losgemaakt. Sommigen gaven aan meer rust te voelen, anderen meer vertrouwen in de toekomst te hebben en velen vonden het gewoon goed om te weten dat ze op de juiste weg zijn.
Ik wil graag één verhaal met je delen vandaag. Omdat dit voor mij de essentie weergeeft waarom ik dit doe.
Deze moeder zat te kijken vorige week. Ze hoorde me zeggen dat je zelf om hulp moet vragen. En dat die hulpvraag ook zo concreet mogelijk moet zijn. Wie kun je vandaag nog bellen om iets voor je te doen (of laten)? Het eerste wat ze dacht was: ‘ik heb helemaal niemand die ik kan bellen’. Dat maakte haar verdrietig.
Twee dagen later herpakte ze zich. Ze ging naar buiten voor een wandeling. Zorg goed voor jezelf en ga iets doen, had ze me horen zeggen. En dat deed ze. Ze verzamelde al haar moed en ging naar buiten. Ze liep een buurman tegen het lijf. Waar ze normaal misschien was doorgelopen of het gesprek snel had afgekapt, ging ze nu in gesprek. En alsof het zo moest zijn, vroeg hij of hij iets voor haar kon betekenen. En voor het eerst zei ze ‘ja, eigenlijk wel. Onze moestuin is al zo lang niet onderhouden en ik heb er echt de tijd en energie niet voor, zou je daar voor mij naar willen kijken?’
Zo gezegd, zo gedaan. Dat weekend stonden er twee mannen in tuinuitrusting op de stoep. Ze maakten de hele moestuin in orde. En het mooie was, die buurman was nog blijer dan deze moeder zelf. Want hij had eindelijk kunnen helpen. Al sinds het begin van de Corona crisis had hij overal zijn hulp aangeboden, maar niemand had erop ingehaakt. Een typisch gevalletje win-win.
Moraal van het verhaal? Ik geloof niet in toeval, maar wel in zelf mogelijkheden creëren. Ik geloof dat deze dappere vrouw een knop had omgezet. Ze kwam deze buurman tegen omdat ze iets ging doen én ze durfde zich kwetsbaar op te stellen door om hulp te vragen. Omdat ze zelf had besloten de regie te pakken, kreeg ze wat ze nodig had. Daar is niks zweverigs aan. Dat is hartstikke concreet. Net zoals haar hulpvraag. Een kleine verandering in je denken en doen, kan grote gevolgen hebben.
Wie kun je bellen? Vul niet voor de ander in dat hij of zij geen tijd heeft, geen zin heeft of niet op jou zit te wachten. We zitten er namelijk zo vaak naast. Er zijn zoveel mensen die iets voor je willen doen, maar oprecht niet weten wat of hoe. Soms durven ze zelf geen hulp aan te bieden, omdat ze denken dat je met rust gelaten wilt worden. Terwijl het omgekeerde vaak het geval is. Zet die eerste stap. Pak de telefoon. Bel iemand op of stuur dat bericht.
Wat heb jij nodig? Hoe concreter, hoe beter. Wil je graag dat iemand een keertje voor je kookt, je lege flessen naar de glasbak brengt of gewoon een kop koffie in de tuin met je drinkt? Benoem het. Doe een voorstel. Iemand kan altijd nee zeggen, maar dan heb je het in ieder geval geprobeerd. In de praktijk zijn mensen juist opgelucht dat je iets vraagt. Dat je zelf toenadering zoekt en aangeeft waarmee jij geholpen bent.
Zet ‘m op! Wil je jouw ‘moestuin’ verhaal met me delen? Je kunt het hieronder plaatsen. Wellicht helpt het ook anderen over de drempel heen om het gewoon te doen.
Oh en de titel van deze blog? Die vond ik gewoon mooi klinken. Het was eerst ‘moestuin’ maar dat vond ik een beetje saai 😉
En wil je volgende keer zelf bij het webinar aanwezig zijn? Je kunt je hier gratis aanmelden.