Hoe vaak zeggen mensen dit tegen je? En hoe vaak doe je het ook daadwerkelijk? Ik vermoed niet vaak. Om hulp vragen zit niet zo in onze natuur. We zijn bang dat we teveel zijn, teveel vragen of afgewezen worden. We denken ook vaak dat we het zelf wel kunnen.
Waarom wordt dit dan zo vaak gezegd? Soms uit beleefdheid. Omdat mensen niet weten wat ze anders moeten zeggen. Op deze manier hoeven ze niet direct iets te doen en komen ze toch aardig over. Daarnaast zijn er ook mensen die écht graag iets voor je willen doen, maar niet weten wat precies. Het onderscheid tussen die twee is soms lastig en daarom vragen we maar niks.
En dat is zo zonde! Waarom zou je het niet doen? Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Je krijgt hoogstens wat extra hulp bij het huishouden, een luisterend oor of een wandeling in het bos. Niks mis mee toch?
De meeste mensen in je omgeving hebben echt geen idee. Weten niet wat ze moeten zeggen of wat ze kunnen doen. En als jij ze dat niet vertelt, gebeurt er dus ook niks. Daarmee ontneem je jezelf zoveel fijne momenten.
We vinden daarnaast soms dat de ander de eerste stap moet zetten. Want jij bent degene die het moeilijk heeft. Je verwacht eigenlijk dat de ander begrip voor jou heeft en blijft vragen hoe het gaat, zelfs als het al wat langer geleden is. En weet je, misschien is dat ook wel zo. Maar in de realiteit gaat het leven van de ander verder, ook al staat dat van jou stil. Daar kun je van alles van vinden, maar zo werkt het nou eenmaal. Goede vrienden en familie snappen dat het niet over is na een paar maanden, maar ook daarbij neemt de interesse na verloop van tijd toch vaak iets af. Daar kun je je heel druk over maken. Je kunt het ook accepteren als iets dat erbij hoort en er zelf iets aan doen.
Een relatie bestaat uit twee personen. Ook al ben jij degene die de hulp het hardste nodig heeft, dat wil niet zeggen dat je je ook als de hulpbehoevende op moet stellen. Als de relatie voor jou waardevol is, heb je ook zelf de verantwoordelijkheid om hierin te blijven investeren, zelfs in periode van rouw.
Dus zet zelf de eerste stap. Bel iemand op en vraag om hulp. Of een kop koffie. Of een avondje Netflix. En weet je wat nou zo leuk is? Daar help je niet alleen jezelf mee, maar ook de ander. Want heel veel mensen willen er echt voor je zijn. Help ze door ze jou te laten helpen. Daar wordt uiteindelijk iedereen beter van.