‘Waar ben je dankbaar voor?’ Het was een vraag die meerdere keren terugkwam in een seminar dat ik afgelopen weekend volgde. Terwijl ik met mijn ogen dicht luisterde, kwamen er beelden van Hugo’s begrafenis naar boven. Ik probeerde ze te negeren, want ik moest aan positieve dingen denken. En ik ben zo’n VWO meisje (zo noemt mijn man dat altijd) die zich graag aan de opdracht wil houden.
Ik probeer andere beelden naar boven te halen. De ontmoeting met mijn man, de geboorte van onze dochters, fijne momenten als gezin samen, vakanties, reizen, herinneringen uit mijn jeugd. En terwijl ik al die herinneringen binnen laat komen voel ik me gezegend en gelukkig. Maar ondanks mijn verwoede pogingen om het verdriet van de afgelopen jaren te negeren, blijven de herinneringen aan Hugo naar boven komen.
Ik besluit om ze er te laten zijn. Om ze niet weg te stoppen. Om er niet tegen te vechten. Als je het niet uit je hoofd krijgt, dan hoort het daar misschien. En plotseling realiseer ik me dat dít de opdracht is. Het is niet moeilijk om dankbaar te zijn voor alles wat goed gaat. Het is een veel grotere uitdaging om dankbaar te zijn voor wat er níet goed ging.
De herinneringen aan Hugo doen soms pijn, maar veel vaker voel ik vooral liefde. Ik zou niet meer willen dat deze zwarte bladzijde uit mijn leven wordt gescheurd. Omdat de bladzijde niet meer zwart is. Ik heb mijn verhaal herschreven. Aan de realiteit is niets veranderd. Maar de manier waarop ik ernaar kijk en wat ik erbij voel, is compleet anders.
Ik sta vandaag waar ik sta dankzij Hugo, niet ondanks hem. En daar ben ik ongelofelijk dankbaar voor.
Waar ben jij dankbaar voor? Misschien ben je nog niet waar ik ben. Dat hoeft ook niet. Maar zelfs in de moeilijkste periodes van je leven is er iets om dankbaar voor te zijn. Zelfs als er Corona is en er zoveel dingen niet kunnen. Een partner die je onvoorwaardelijk steunt, een onverwachts kaartje in je brievenbus of de zon die schijnt.
Ik zeg niet dat het verdriet, de boosheid of het schuldgevoel er niet mag zijn. Één van mijn programma’s heet niet voor niks Ruimte voor Rouw. Maar in de diepte van al dat verdriet, vergeten we soms om te kijken naar wat er wél is. Of wíe er wel is. En dat kan jouw verhaal of jouw gevoel erover, compleet veranderen.